Rozdział 2

Thea obudziła się z krzykiem. Jej dzisiejszy sen był straszniejszy od wszystkich innych. Czuła to... Dziewczyna próbowała sobie przypomnieć szczegóły koszmaru, jednak pouciekały one bardzo szybko. Jedyne, co pamiętała, to przerażające krzyki, czasem damskie, czasem męskie. Nastolatka spojrzała na zegarek. "Już szósta" pomyślała, po czym leniwie wstała. Gdy przebrała się w luźny top, zrozumiała, że powinna włożyć na siebie coś cieplejszego, bo nie powinna zapominać o tym, że przecież mieszka w Norwegii. Z rozżaleniem zamiast bluzki włożyła ciepły sweterek i poszła do łazienki. Myjąc zęby, zaczęła ją boleć głowa. Z bólu zwinęła się w kłębek. Siedziała tak przez kilka minut. Dopiero gdy ból ustał, wypłukała zęby i poczłapała do kuchni. Zastała tam Emmę- swoją młodszą siostrę oraz mamę. Kobieta zwinnie krzątała się w pobliżu dziewięciolatki, jednocześnie przygotowując posiłek. Gdy zauważyła jedną z córek zawołała radośnie:

- Witaj kochanie! Śniadanie za chwilę będzie gotowe!

   Na te słowa nastolatka uśmiechnęła się lekko i usiadła koło siostry. Ta przytuliła ją i wesoło powiedziała:

- Thea! Thea! A czy ty wiesz, że dzisiaj jest pierwszy kwietnia?! To takie wspaniałe! Prawda?

- Tak Emmo, to wspaniałe- rzekła dziewczyna, trzymając się za głowę. Kilka chwil później jęknęła- Mamo! Mogę dziś zostać w domu? Strasznie źle się czuję...

 Kobieta spojrzała na Theę ze współczuciem i w ciszy podała córkom tran oraz śniadanie. Nastolatka w ciszy spojrzała na talerz. Leżały na nim dwie kanapki z Pultostem* i tuńczykiem. Gdy dziewczyna jadła śniadanie, jej matka powiedziała:

- Wypij tran, dobrze ci zrobi.

- Ale mamo, ja na prawdę źle się czuję! Strasznie mnie boli głowa. Daj mi przynajmniej jakieś leki czy coś.

- Moja droga... Na choroby które nie istnieją, nie pomoże żaden lek. Co roku pozwalałam ci zostawać w domu podczas Prima Aprilis, ale powinnaś w końcu się przełamać. Nie można tak żyć.

- Ale...

- Żadnego ale- podniosła głos mama.- I lepiej idź już do szkoły, nie chcę byś się spóźniła...

 Thea chwyciła plecak i ubrała się. Wychodząc zamaszyście z przedpokoju, burknęła tylko ostre: "Do widzenia". Teraz pragnęła tylko jednej rzeczy, chciała, by ten dzień skończył się jak najszybciej...

----------------------------------------------------------

*Pultost- ser wytwarzany z serwatki, karmelizowany, o słodkim smaku i zapachu

----------------------------------------------------------------------

Oto drugi rozdział :D Mam nadzieję, że spodoba Wam się tak samo jak pierwsza część opowiadania, pisana przez Norkę ;) Nie mam zamiaru pisać dzisiaj długich notek autorskich, więc może przekaże głos miśkowi :*

Tak dzięki :* Twój rozdział jest lepszy od mojego ;) Jednak Orgius maczał palce w moim teście :/ 70% z niemca przecież to jest istna katastrofa :/ No nic ja Was zostawiam z notką Szałwi, a teraz ja będę miała problem, co napisać dalej.

Norka.

Spokojnie... Pomogę Ci :) A co do Orgiusa... Ekhmm... POWIESIĆ GO! UTOPIĆ! ZAŁASKOTAĆ NA ŚMIERĆ!

Szałwia.