Rozdział 1

   Thea, bo tak nazywała się owa dziewczyna była twardo stąpającą po ziemi realistką. Nie wierzyła w żadne magiczne moce ani tym bardziej inne światy. Przez swoje koleżanki uważana za zwykłą nudziarę. Męska część klasy postrzegała ją jako atrakcyjną dziewczynę i nie jeden już próbował zdobyć jej serce. Jednak Mathias- chłopak nastolatki skutecznie odstraszał wszystkich amantów. Thea postanowiła dzisiaj w szkole wpłynąć na opinię swoich rówieśniczek i  pokazała im swój pamiętnik, w którym zapisała niezwykłe losy bohaterów mieszkających w Erwarze. Dziewczyny podsumowały, to w jednym zdaniu: "Przecież, to jest zwykła nuda, nic się tam nie dzieje". Nastolatka zawiedziona ich reakcją po zakończonych lekcjach wróciła smutna do domu. Na początek chciała pójść do Mathiasa, ale okazało się, że nie ma go w jego posiadłości. Wróciła więc do swojego pokoju i położyła się na łóżku. Była chudą dziewczyną. Miała długie blond włosy, a kolor oczu przypominał chłodne wody Arktyki. Jej kamienny wzrok obserwował muchę, która przyfrunęła, by schronić się przed nadciągającą burzą. Nastolatka nie widziała jej dokładnie, ponieważ jej oczy pokrywały łzy przypominające kryształki lodu. Od kilkudziesięciu minut szlochała po cichu. Jej szkliste spojrzenie wyrażało smutek i w pewnym sensie rozczarowanie. Nagle jej wzrok podążył ku owemu przedmiotowi porażki, jakim był pamiętnik. Podniosła się gwałtownie, wzięła do ręki i z całej siły rzuciła go o ścianę.
-Chcę, aby coś złego stało się w Erwarze-powiedziała wierząc w moc wypowiedzianych słów.
Pamiętnik upadł z łomotem i otworzył się na stronie, gdzie widniał rysunek Magnusa. Dziewczyna nie widząc już tego, opadła powolnie na łóżko. Nagle w pokoju zrobiło się jaśniej niż zwykle. Thea nie zwróciła jednak na to zbytniej uwagi. Zapewne pomyślała, że było, to spowodowane błyskami piorunów szalejącymi na zewnątrz. Dziewczyna powoli odchodziła w objęcia Morfeusza. Ostatnie co usłyszała, to niewyraźny głos w jej głowie. Mówił, a raczej krzyczał: "Ratunku!!!"
-----------------------------------
No, więc tak pierwszy rozdział jest ;) Mam nadzieję, że się  spodoba. Poświęciłam na niego trochę czasu. Ja już po testach ;D Niemiecki poszedł dobrze, wujciu mi nie przeszkodził. Dobra, to chyba tyle. Zostawiam Was z tym. Szałwia, jeśli chcesz coś dopowiedzieć to pisz śmiało ;)

A wiedz mój miśku, że coś dopowiem :D Cieszę się, że wujaszek Ci nic nie zrobił :D I mam nadzieję, że dzięki temu, że niemiecki lubimy, to zostawi Nas w spokoju... A czytelnikom życzę miłego czytania rozdziału ;)